Leerlingen dienen zoveel mogelijk oplossingen te bedenken voor de probleemdefinitie uit de vorige fase.
Door in deze fase de nadruk te leggen op kwantiteit en niet op kwaliteit vergroot je de kans op nieuwe, onorthodoxe oplossingen. Leerlingen benutten zo optimaal hun creatieve vermogens. Omat ieder lid van de groep een eigen invalshoek heeft wordt hiermee ook de samenwerking zo volledig mogelijk benut.
Laat leerlingen in deze fase zoveel mogelijk oplossingen bedenken, in eerste instantie individueel. Laat hen ieder idee dat in hun hoofd opkomt opschrijven en geef aan dat ze hun “innerlijke criticus” uitschakelen. Hoe meer en hoe wilder de ideeën hoe beter. Daarna presenteert ieder groepslid zijn ideeën aan de groep. In de groep worden de ideeën gewogen, gerubriceerd en geprioriteerd. Uiteindelijk komen de meest bruikbare ideeën bovendrijven.
Nu de groep voor ogen heeft wat zij precies wil bereiken dient deze zo veel mogelijk (tientallen) ideeën verzinnen die aan deze eisen voldoen:
- Een kroegentocht
- Een Stedentrip
- The naked gun 2.5 kijken
- Pyamaparty met vrienden van vroeger bij hem thuis
- .....
Als de ideeën te ver uiteenlopen kan de groep geadviseerd worden terug te gaan om de ideate-fase aan te scherpen. En als de groep te weinig ideeën heeft kan men kiezen terug te gaan naar de ideate-fase om de definitie breder te maken of zelfs nog een stap terug te gaan naar de empathize-fase om meer onderzoek te doen naar de doelgroep. De leraar bevordert hiermee de cyclische aanpak.
Een groep leerlingen zoekt naar oplossingen die een bijdrage leveren aan het klimaat probleem.
Ze hebben allerlei ideeën verzameld en rubriceren deze nu met argumenten vóór of tegen. Het gaat daarbij om zoveel mogelijk "toetsbare" argumenten, want in eerste instantie is elk idee bruikbaar.
Meer is beter!
Breng alle ideeën overzichtelijk bij elkaar. Ordening is belangrijk!
Geen negatieve feedback op ideeën.