Wat is Design Thinking?

Design Thinking is een methode die vanuit probleemoplossend leren mensen in staat stelt om vaardigheden te ontwikkelen om te innoveren. Die vaardigheden zijn voor de uitdagingen van vandaag belangrijk, maar zeker ook voor een toekomst die nog grotendeels onbekend is.  De belangrijkste fundamenten van de DT methode zijn:

 

·       creatief denken,

·       intensief samenwerken

·       een vast stappenplan

·       cyclisch werken

·       innovaties toepassen

·       holistische zienswijze

 

De methode biedt een gestructureerde aanpak om vaardigheden te ontwikkelen om in een snel veranderende wereld uitdagingen aan te gaan.

 

Creatief proces

 

Belangrijk uitgangspunt van DT is door middel van een creatief ontwikkelproces in behoefte van gebruikers te voorzien en nieuwe waarde te creëren. Daarvoor is een stapsgewijze methode ontworpen waardoor een proces ontstaat dat gericht is op het ontwikkelen van vernieuwende en oplossingsgerichte ideeën. Het doen van onderzoek en het “out of the box” denken zijn belangrijk en maken deze methode zeer geschikt voor het onderwijs. Daarbij moet tussentijds oordelen vermeden worden en mogen fouten gemaakt worden: dat vormt een essentieel onderdeel van het leerproces.

5 stappen

 

De methode Design Thinking is gebaseerd op 5 stappen:

 

Empathize: de wereld kunnen zien door andermans ogen ( de gebruiker): wat ziet en  voelt hij, wat houdt hem bezig; het zo volledig mogelijk begrijpen van de problemen en de realiteiten van de gebruiker, zijn behoeften, wensen, gedrag en de betrekking tot de wereld waarin hij leeft.

Define: het bepalen van een zo scherp mogelijke definitie van het probleem dat je wilt oplossen

Ideate: het verzamelen van zoveel mogelijk ideeën voor oplossingen door onbeperkte brainstorm en out of the box denken

Prototype: het visueel maken van de concepten om bedachte oplossingen te kunnen testen en de bruikbaarheid te verbeteren

Test: het in nauwe samenhang met de behoeften van de gebruiker testen van proefoplossingen

Cyclisch werken

 

De stappen vormen een cyclisch proces, waarbij steeds teruggegrepen kan en moet worden op vorige stappen om het proces bij te stellen.

 

Mindset

 

Door Design Thinking leer je nieuwe aansprekende alternatieven te ontwikkelen in plaats van keuzes te maken uit bestaande opties. Je ontwikkelt je als innovator met een mindset om (onbekende) uitdagingen van de toekomst te lijf te gaan. Een ander sterk punt is de metacognitieve waarde van de methode. Het stappenplan biedt veel houvast, zonder afbreuk te doen aan het creatieve proces om de grenzen van je leervermogens te ontdekken. Ook het maken van fouten is een essentieel onderdeel van het leerproces.

Werkwijze

 

Kenmerk van de methode Design Thinking is de praktische en creatieve manier van probleem oplossen. Denken en doen gaan hand in hand.  Daarvoor is (radicaal) samenwerken essentieel. Door samenwerken leiden een breedspectrum van invalshoeken en inzichten tot nieuwe ideeën. Design Thinking gaat dus uit van een holistische zienswijze. Belangrijk is ook dat de methode start bij een brede basis (de eerste 3 stappen: (empathize, define, ideate), om daarna met de opgedane kennis en inzichten te richten op enkele specifieke toepassingen (prototype, test) Door dat je werkt voor/met je gebruiker/probleemhouder is terugkoppeling aan het eind van het proces essentieel. Deze cyclische werkwijze dient te leiden naar het optimale resultaat.

Toepassing in het onderwijs
  

Aanvankelijk werd DT gebruikt om een standaard stappenplan aan te houden voor industriële ontwerpers. Vanuit de Stanford University werden deze stappen later ook toegepast als manier van denken binnen de wetenschappen om tot nieuwe (design) oplossingen (thinking) te komen voor bestaande problemen. Daarnaast heeft deze methode zijn weg gevonden naar maatschappelijke instellingen voor het ontwikkelen van producten of diensten

De laatste jaren is DT steeds meer zichtbaar in het onderwijs. Verschillende Amerikaanse universiteiten hebben de methode opgenomen in het curriculum en in Nederland wordt de methode gezien als een praktische vorm voor het ontwikkelen van de zgn. 21ste eeuwse vaardigheden.

Realistische context

 

Essentieel bij DT is dat er gewerkt wordt met concrete problemen in een realistische context. .

Met inachtneming van dit uitgangspunt is de methode toe te passen bij vrijwel alle schoolvakken en vakoverstijgende projecten en in alle onderwijssectoren: primair, voortgezet, beroeps-, hoger onderwijs.  De methode is bij uitstek geschikt voor praktische opdrachten, profiel-  en sectorwerkstukken, afstudeeropdrachten en overal waar de zgn. 21e-eeuwse vaardigheden een plaats moeten krijgen in het curriculum. De methode sluit aan bij actuele problemen uit de leefwereld van leerlingen en is daarom sterk motiverend. De methode is per definitie ook gepersonaliseerd en doet daarmee recht aan ieders talent: uitdagend voor cognitief begaafde leerlingen, uitnodigend en motiverend voor leerlingen met praktische of kunstzinnige intelligentie.